Publikację tą inauguruje gęstą chmurą dymu, która sukcesywnie wydostaje się ze zmęczonym moim stylem bycia płuc. Większość swojego życia spędziłem w oparach nikotyny oraz innych specyfików, więc zapewne pożegnam się z tym światem w wieku 30 lat. Do tego momentu chciałem podzielić się ze światem częścią moich szarych komórek. Jak się okazało chwila ta nadeszła dużo prędzej niż szacowałem, że nastąpi... Życie to gra przypadków... Rozpoczynając zatem (bar)dzo refleksyjnie, chciałbym Wam przybliżyć, czego możecie się spodziewać, sięgając po pierwszą część Warszawskiej Sceny Barowej. Natomiast aby w pełny zrozumieć, do jakiej lektury zaglądacie, musicie poznać choć odrobinę Świętego z Bostonem. Cofnijmy się zatem kilka... kilkanaście lat wstecz...

Fragment