Tadeusz Chabrowski, ur. w 1934 r. w Złotym Potoku koło Częstochowy. Studiował w Instytucie św. Pawła w Krakowie. W roku 1961 wyjechał do USA. Debiutował w 1960 r. w ?Tygodniku Powszechnym?. W Londynie, nakładem ?Oficyny Poetów i Malarzy? ukazały się jego Madonny (1963) i Lato w Pensylwanii (1965). Następne zbiory wierszy to m.in. Drzewo mnie obeszło (Warszawa 1973), Wiersze (Kraków 1975), Drewniany rower (Brooklyn 1988), Panny z wosku (Lublin 1992), Miasto nieba i ziemi (Częstochowa 1994), Gałąź czasu (Lublin 1996), Kościół pod słońcem (Lublin 1998). Dwukrotny laureat Nagrody Fundacji Kościelskich w Szwajcarii. Publikował w paryskiej ?Kulturze?, londyńskich ?Wiadomościach? i warszawskiej ?Więzi?; od kilkunastu lat związany jest z lubelskim ?Akcentem?. W Nowym Jorku znany jako animator życia kulturalnego społeczności polskiej.